کد مطلب:3797 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

برآوردن نيازهاي عاطفي جوانان به عهده كيست؟

نياز جوانان بطور عمده به همه نزديكان و خويشاونداني كه با او در ارتباط هستند، برميگردد. ريشه تأثيراتي كه در نيازمنديهاي عاطفي جوان ميتوان جستجو كرد فقط در خانواده نيست بلكه در خويشان هم هست. بخشي از نيازمنديها نيز بعد از ازدواج در خانواده جديد تأمين ميشود مانند رابطه همسر نسبت به همسر يا نسبت به فرزندان. مثلاً پدر و مادر فرزند خود را در آغوش ميگيرد و نوازش ميكند و به او رسيدگي مينمايد و اين نوعي ارضاي نياز عاطفي محسوب ميشود. بخشي از اين نيازمنديها ميتواند در جامعه يا محيط گستردهتر باشد مانند رابطهاي كه رهبر اجتماع نسبت به جوانان آن مملكت دارد و اين احساس عاطفي كه بين رهبر جامعه و جوانان وجود دارد نياز عاطفي خاصي را پاسخگو است.

بنابراين زمينه نيازها مختلف است. گاهي مربوط به خانواده و خويشاوندان است و گاهي به جامعه سرايت ميكند. انسان دوست دارد در محيط كارش رابطهاي عاطفي نسبت به مسؤولين و كارفرماي خود داشته باشد.

بنابراين هركس در جايگاه خودش نسبت به برآورده كردن نيازهاي عاطفي خاصي كه در رابطه با او مطرح ميشود، مسؤول است.

گاهي ميبينيد لازم است كه مسؤول يك اداره احساسات قلبي خودش را نسبت به افرادي كه در آن مجموعهخدمت ميكنند بيان كند و از آنها تشكر و قدرداني و نسبت به آنها اظهار اعتماد و افتخار كند. لذا رابطه خشك و عاري از هرگونه عاطفه و محبت مطلوب نيست و ميتواند به اين نياز صدمه بزند.

اما اگر منظور سؤال كننده بيشتر پدر و مادر باشد ميتوانيم به اين جنبه بيشتر تكيه كنيم، وقتي جوان به سن بلوغ رسيد و در حقيقت دوران كودكي را سپري كرد، پدر و مادر نبايد از ابراز مهر و عاطفه نسبت به او دريغ ورزند بلكه بايد مناسب با شخصيت جوان نياز عاطفي او را برآورده كنند.

آيت الله اميني در اين رابطه فرمودند: بعضي از پدر و مادرها مادامي كه كودك كوچك باشد از اظهار محبت امتناعي ندارند، اما وقتي كمي بزرگتر شد تدريجاً اظهار محبت را كمتر ميسازند. وقتي به سن نوجواني و جواني رسيد آن را بطور كلي قطع مينمايند. ميگويند ديگر بزرگ شده و با اظهار محبت لوس بار ميآيد، و اصولاً شخص بزرگ نيازي به نوازش و اظهار محبت ندارد. اما اين مطلب درست نيست زيرا فرزند در تمام عمر نيازمند محبت ميباشد. از محبتهاي پدر و مادر شادمان و از بيمهريهاي آنان افسرده ميگردد. مخصوصاً در سن جواني و نوجواني كه يك دوران بحران رواني است بيش از ساير اوقات به دلسوزيها و مهربانيها و دلجوييهاي پدر و مادر احتياج دارد در اثر همين بيمهريها است كه بسياري از جوانان خودكشي ميكنند يا از منزل و شهر و ديارشان فرار مينمايند. (1)

البته لازم به ذكر است كه نيازمنديهاي عاطفي هميشه به اين صورت نيست كه انسان اظهار محبت را در قالب يك كلام نرم به زبان آورد. گاهي اوقات نياز عاطفي انسان بوسيله توجه پدر و مادر به فرزندشان و ابراز اين مطلب كه سرنوشت او و اموري كه مربوط به او ميشود، برايش مهم است نياز عاطفي فرزندش را ارضاء نمايد. بنابراين نبايد ارضاء نياز عاطفي را فقط در جملات محبتآميز خلاصه كرد. بسياري از توجهات و رسيدگيها و اعمال تربيتي كه جوان به آن نياز دارد از سوي پدر و مادر ميتواند نوعي ابراز عاطفه و نشان دهندة توجه و علاقمندي ايشان به فرزندشان محسوب ميشود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1ـ آيين تربيت، آيت الله اميني، ص123-124